Франц орон францчуудын тухай хэдэн үг

Франц орны газрын зургийг хэд хэдэн янзаар зурж болно. Мэдээж хот, мужаар нь, дараа нь тухайн орон нутгийн үйлдвэрлэдэг бүтээгдэхүүнээр нь. Жишээ нь аль нутаг ямар дарс хийдэг вэ гэхээр нэг иймэрхүү зураг гарна.

Аль нутагт ямар хөрсөнд ургасанаасаа шалтгаалж дарс өнгө амт үнэр нь өөр. Бордо нутгийн улаан дарс өтгөн, биетэй байхад, Бургундийнх нь шингэн, арай хөнгөн гэх мэт.
Аа тийм бас ингээд үйлдвэрлэдэг бялсагаар нь бас ингээд газрын зураг хийж болно. Дөрвөн зуу гаруй төрлийн бяслаг бас л нутаг мужаараа ялгаатай.

Тэр бүү хэл талхны төрлөөр нь бас зурж болдог юм байна.

Чухам ийм орон нутгийн онцлогтой бүтээгдэхүүн Францын эдийн засгийн гол хөшүүрэг болж байдаг гэхэд хилсдэхгүй болов уу? Муж хэсэг бүр өөр өөр маягийн бүтээгдэхүүн үйлдвэрлэдэг тэр нь тухайн нутгийнхаа гол нэрийн хуудас болдог энэ тэр гээд.
Энэ тухай бид ч гэсэн бодож иймэрхүү маягаар ялангуяа хүнсний үйлдвэрлэлийг дэмждэг болчихвол. Магад цөөн гэх ч тийм нутаг нутгийн цагаан идээ бол бидэнд бий шүү дээ.
Буриад цөцгий, цөцгийн тос, Булган эсвэл Дундговийн айраг гээд...

Надад Франц хүмүүс анхандаа их зөрүүд санагддаг байв. Өөрийн үзэл бодлыг заавал мэдүүлнэ тэр болгон хүний ятгалганд орохгүй. Зүгээр нэг зөрүүд бас биш юмаа, тэр хэмжээгээрээ бусдын санаа бодлыг сонсоно, ерөнхийдөө өөрийн гэсэн өвөрмөц үзэл бодолтой хүмүүст хүндэтгэлтэй ханддаг. Америкчууд мөнгөтэй хүнийг үнэлдэг бол Францчууд үзэл бодлоор нь дүгнэнэ гэх үү. Боловсрол үнэгүй байх ёстой, ээлжийн амралт бол хамгийн наад захын эрх гэх мэтийн асуудал дээр бол санал нэг их зөрдөггүй юм билээ. Энэ бол өөрийн уулзаж ярьсан цөөхөн хүн дээр хийсэн дүгнэлт юм шүү дээ. Тийм болохоор жаахан бүрэн биш дүгнэлт байж магадгүй.
Франц хүүхнүүд их ажилсаг санагддаг. Гэр орны ажлаасаа гадна өөрсдөө бас тийм ганган гоёмсог байдлаа хадгалж чаддаг. Францчууд ерөнхийдөө яаж хувцасласанаараа бараг л танигдах болов уу? Хүүхнүүд нь дэгжин хүзүүний зүүлт (их том байх нь элбэг), ээмэг, хүзүүний алчуур их хэрэглэдэг. Зүгээр хэрэглэх биш бас донж маягийг бол янзтай тааруулна. Харчууд нь бас хүзүүний ороолт алчуур бас их зүүнэ. Ноосон цамцаа мөрөн дээрээ тохсон нь бараг л дүрэмт хувцас гэлтэй. Гэхдээ хүн бүр өөр өөрийн төрхөө сайн хадгалж чаддаг гэх үү, энэ бол ялангуяа дундаж болоод настай хүмүүс дээр их ажиглагддаг. Хэдэн жилийн өмнө дөө танил эмэгтэй монголоос дээлний мөнгөн товч захиж авчруулсан юм. Яах гэж байгаа юм бол гэж гайхасгээд өнгөрсөн. Дараа нь таарсан товчнуудаа хоёр хэсэг болгоод гархилаад тийм том ээмэг болгоод зүүчихсэн явсан. Бүүр сүүлд нь бас бөөгнүүлээд хүзүүний зүүлт болгочихсон байсан нь их  өвөрмөц дэгжин харагдаж билээ.
Хамгийн хачирхалтай санагддаг зүйл бол ойр дотныхондоо өгсөн өхөөрдсөн нэр хоч. Амьтны хүрээлэн тэр чигтээ явж байгаа юм чинь. Миний туулайхан, муужгай, нугас, буга согоо гээд л явж өгнө шүү дээ. Байчихаад жижиг хүүхдээ бөөсxөн минь гэж дууддаг байвал яахав?
Хоол унд Францчуудын амьдралд маш том байр суурь эзэлнэ. Хоолны тухай их ярина, таарсан хүмүүс ерөнхийдөө их сайн хоол хийдэг юм билээ. Хоолны төрөл амт чанар гээд зогсохгүй, хоолоо яаж идэх нь бас дэг жаягтай. Оройн хоолонд хэдэн хүн урьсан бол тэднийгээ ширээнд суудлыг нь зааж суулгана. Тэгэхдээ эрэгтэй эмэгтэй хүмүүсийг холилдуулж бас яриа хэр таарахыг нь харж хуваарилна. Тэгээд ямар дарс уух вэ гэдэг бас л дээгүүр тавигдах асуудал. Франц орныг өнгөцxөн хальт дүгнэвэл иймэрхүү. Боломжоороо нэмж бичихийг бодноо.