Сэтгэлийн тэнхээ буюу ялаx хүсэл

Дөрвөн жилд нэг удаа болдог олимпийн тоглолт олон сая хүний (энэ удаад тэр бумаар тоологдоно) анхаарлын төвд байж, тамирчдын ур чадал, сэтгэлийн тэнхээг гайхан шагших боломж олгодог билээ. Миний хувьд энэ жил ажил давхцаад, цагийн зөрөөнөөс хамаараад тэр бүр үзэж чадахгүй байгаа ч интэрнэт гэгчийн ачаар элдэв сонин хачин сонсож сониуч зангийнхаа хорхойг дарж байна даа.

Өмнөд хөршийнхөн олон үзүүлэлтээр урдах олимпийн наадмуудыг давсан нээлт хийлээ гээд л амтай болгон шагшив. Ашигласан технологи, зарсан хөрөнгө, оролцсон хүмүүсийн тоог ажвал үнэхээр сүр хүчийг үзүүлье гэсэн эрмэлзлэл харагдана. Мөнгөөр зодсон боловч нэг тийм сэтгэлд дотно уянгалаг зүйл харагдсангүй гэж дүгнэв. Миний хувьд хүний сэтгэлд хүрэх талаасаа Афиний, Сиднеин, бас Барселоны нээлтэнд хүрсэнгүй ээ. Гэхдээ энэ бол миний хувийн бодол. Өнөөндөр New York Times сонинд нээлтийн ажиллагаанд эх орны тухай дуу дуулсан охин өөрөө дуулаагүй, харин түүнээс арай царай муутай гэж үнэлэгдсэн өөр охин дуулж, талбайд гарсан охин амаа хөдөлгөж байсан талаар сонирхолтой нийтлэл бичжээ. Уг нь хүүхэд бүр л хөөрхөн гэж боддог гэснээс намайг багад нөгөө айхавтар том хурлын илэрхийлэлт ч юм уу, ямар нэг том албан тушаалтанд цэцэг гардуулах хүүхдийг бас л царайлаг, хувцас хунар сайтайгаар нь жагсаан байж шалгаруулдаг байсан санагдчихлаа. Уг нь олимпийн тоглолт өөлөх гэж биш тамирчдын гаргасан амжилт, энэ амжилт сэтгэлийн тэнхээтэй холбоотой тухай бичих гэсэн боловч гол сэдвээсээ хазайж орхилоо.

Энд хамгийн түрүүнд эмэгтэйчүүдийн 10 метрийн хийн гар бууны төрөлд хүрэл медал авсан Салуквадзе Нино (Salukvadze Nino) хэмээх Гүрж бүсгүйн тухай бичмээр санагдав. Нутаг оронд нь дайн дэгдэж, гэр бүлийнхнийхээ төлөө санаа зовоод шөнө унтаж чадаагүй тэрбээр асар их тэвчээр зааж медальд хүрсэн нь бахархмаар. Медалийн тавцанд мөнгөн медаль авсан орос бүсгүйтэй найрсаг тэврэлдэж, спортын дэвжээ гэдэг улс төр, үзэл бодлын зөрчилдөөнөөс ангид юм гэдгийн үлгэрлэн үзүүлж чадав.

Эрэгтэйчүүдийн 4x400 метрийн өврөөрөө даллах сэлэлтийн буухианд баараггүй түрүүлнэ хэмээн яригдаж байсан Францын баг Америкчуудад хожигдов. Францын багийн найдвар Алан Бернард тэмцээний өмнө Америкчуудыг хожих гэж ирсэнээ зарлаж шуугиан тарьсан билээ. Миний бодлоор энэ тун болчимгүй алхам байж, эсрэг багийнхандаа дутагдаж байсан хор шар, түрүүлэх хүслийг улам оволзуулсан болов уу гэж санагдсан юм. Америкчууд алдарт Фелпсийн хүчээр ч биш харин буухианы хамгийн сүүлийн тойргийн тамирчин Жэйсон Лийзакийн гайхам зүтгэлээр дэлхийн рекорд эвдсэн амжилтаар алтан медалийн эзэд боллоо. Америкийн телевизийн тайлбарлагч тэмцээний өмнө тамирчдын дарааллыг ямар ч хувилбараар бодсон Францчуудыг гүйцэж чадахгүй нь дээ гэж байсаныг бодоход үнэхээр таавар будилуулсан үзүүлэлт болов. Нөгөө талаар түрүүлж дуугарсан хөхөөний ам хөлдөнө гэдэг шиг Францчууд ам гараагүй бол америкчууд тэгтэлээ түрүүлэх хүсэл нь овозохгүй л байсан болов уу.

Францын бас нэг том найдвар болох усанд сэлэгч Лори Манаду бас л нутаг нэгнүүдээ гонсойлгов. Афиний олимпод 17 настай оролцож алтан медалийн эзэн болсон түүнд алдар хүнд хүндэдсэн бололтой. Элдэв хов живний бай болж байсан нь сэтгэл санаанд нь бас нөлөөлсөн бололтой. Алт битгий хэл ямар ч медаль авч чадсангүй. Магадгүй дэндүү залуугаараа алдаршсаны гор байж мэдэх. Лори Афинд түрүүлсэнийхээ дараа хатуу шаардлагатай дасгалжуулагчаа сольж, италийн сэлэгч найз залуутайгаа хамт амьдрахаар итали уруу нүүсэн том алдаа байсан бололтой. Италичууд түүнийг өөрийн шилдэг тамирчидтай хамт бэтгэл хийхийг зөвшөөрсөнгүй, бас нөгөө найз залуугаасаа салав. Энэ салалт итали, францын шар хэвлэлийг хэдэн сарын турш тэжээсэн билээ. Энэ бүхэн амжилтанд хүрэхийн тулд уйгагүй ажиллах, гаргасан амжилтандаа сэтгэл ханахгүй үргэлж сайжрахын төлөө тэмүүлэхгүй бол байгалиас заяасан авьяас дангаараа бүхний хариулт биш гэдгийг харуулаад байх шиг. Манаду бүсгүйн хувьд тэр өөрөө өөрийнхөө хамгийн том дайсан байж, тэгээд дайснаа дийлж чадсангүй гэж санагдав.

Ялалт гэдэг нэр төрийн хэрэг, тийм ч учраас ялалтын төлөө бүхнээ зориулж зүтгэж тэр хэрээрээ амжилтанд хүрч байгаа тамирчдыг хараад бахдах сэтгэл өөрийн эрхгүй төрөх юмаа. Хэдий медальд хүрэх найдлагаүй ч ядуу зүдүү, дайн дажны хөлд нэрвэгдсэн газраас олимпод оролцох эрх авч ирсэн тамирчид бол албан ёсоор цол дуудуулахгүй ч олимпийн аваргууд мөн юм.

Манайхнаас боксчид маань нэгийг дуулгах болов уу гэж найднам. Сэтгэлээ хатааж, одоо л ялахгүй юм бол гэсэн бодлоо хөвчилж чадвал манайханд чадал бол бий. Аравдугаар байранд орсон хүндийг өргөгч Баярмаагаар бас л бахархаж сууна. За тэгээд үлдсэн тамирчид маань амжилт гаргах болтугай.