Ухралт

Ойрд монгол сонин уншиж байгаад сонгуулийн хуулинд өөрчлөлт хийхдээ эмэгтэйчүүдэд олгох 30% квотыг хаслаа гэж дуулаад гайхаж сууна. Парламентэд сонгогдох гишүүдийн 30% биш, зөвхөн нэр дэвших 30% шүү дээ. Ингэхэд эрх мэдэлтэй эрчүүд эмэгтэй хүнээс айгаад байдаг юм уу, ямар учиртай юм бол? Нэгэнт л хүн амын тал орчим нь эмэгтэйчүүд байхад, шийдвэр гаргах албан тушаалын 30% битгий хэл тал нь эмэгтэй хүн байхад буруудахгүй мэт санагдана. Цаашлаад хуулиа хэрхэн баталсан талаар уншихад бас л бөөн маапаан. Би монгол эмэгтэйчүүдийн нийгэмд эзлэх байр суурь, шийдвэр гаргах түвшин дэх оролцоо бусад азийн орнуудын эмэгтэйчүүдийг бодвол дээгүүр явдаг гэж итгэдэг байсан маань замхарч үгүй болчих шиг санагдав. Энэ нь ололт амжилтаа үгүйсгэсэн ухралт болчихов уу гэх бодол төрлөө.
Социалист нийгмийн сайн болоод муу олон үр дагаварын арай гэрэл гэгээтэй нь манай эмэгтэйчүүд, Америк болон баруун Европын олон орноос түрүүлж эмэгтэйчүүдэд сонгох сонгогдох эрх олгосон явдал гэж хувьдаа бахархаж хүн амьтанд гайхуулж ярьдаг. Харин өдгөө засаг төрийн тэргүүнд байх эмэгтэйчүүдийн тоогоор дээр дурдсан орнуудаас хамаагүй хол хоцорчээ. Нөгөө л эмэгтэйчүүд хүүхэд өсгөж, нөхрөө бөөцийлөх үүрэгтэй гэсэн хуучинсаг үзэл юм уу, эсвэл хүүхнүүд төрийн ажлыг харчуудаас дээр хийчих вий гэсэн айдас уу? Ямар ч л гэсэн өөрийн тойргоос сонгогдож энэ өөрчлөлтөнд эерэг санал өгсөн гишүүдтэйгээ сонгогчид бид асуудал тавьж, зарлаж, дахин сонгохгүй л баймаар байна. Энд зөвхөн эмэгтэйчүүдийн эрх хязгаарласан хуулиар зогсохгүй алив түвшинд холыг харалгүй баталсан хууль болгоныг хамааруулах нь зүйтэй болов уу?
Бид өөрсдөө сонгосон гишүүдтэй эргээд хариуцлага тооцдог, ямар хууль батлахад хэрхэн санал өгсөн талаар мэдлэгтэй байж, эргээд тойрогтоо ирэхэд нь энэ талаар асууж ярилцдаг баймаар. Нөгөө талаар энэ мэт чухал асуудал дээр ард түмний санал асуулга явуулж ч болмоор. Аль ч нийгэмд олж авсан бай, ололт амжилт болгоныг хайрлан бөөцийлж, хамгаалж баймаар санагдана.